Improving the Value of Standard Toxicity Test Data in REACH

Worldwide, environmental risk assessment strategies are based on the assumption that measuring direct effects of single substances, using a few single species tests, in combination with safety factors correcting for extrapolation inconsistencies, can be used to protect higher levels of biological organization, such as populations and even ecosystems. At the same time, we are currently facing a range of pollution problems (Millennium Ecosystem Assessment Series 2005), of which some could at least indirectly be linked to the fact that this assumption may not be fully valid. Consequently, there is an ongoing scientific debate on whether current chemical control protocols are sufficient for protection of ecosystems, and numerous suggestions for improvements have been presented by the scientific community, e.g. alternative tests and testing strategies. On the other hand, few of these suggestions actually reach the regulatory world (or become implemented), and risk assessment today basically follows the same paradigm as 30 years ago. While the new REACH regime is exceptionally ambitious, this chapter observes several problems and gaps in this regulatory framework. We suggest measures and approaches which imply increased ecological realism and understanding in future regulatory work

Behavioural and Physiological Responses of Gammarus pulex Exposed to Cadmium and Arsenate at Three Temperatures: Individual and Combined Effects

This study aimed at investigating both the individual and combined effects of cadmium (Cd) and arsenate (AsV) on the physiology and behaviour of the Crustacean Gammarus pulex at three temperatures (5, 10 and15°C). G. pulex was exposed during 96 h to (i) two [Cd] alone, (ii) two [AsV] alone, and (iii) four combinations of [Cd] and [AsV] to obtain a complete factorial plane. After exposure, survival, [AsV] or [Cd] in body tissues, behavioural (ventilatory and locomotor activities) and physiological responses (iono-regulation of [Na+] and [Cl−] in haemolymph) were examined. The interactive effects (antagonistic, additive or synergistic) of binary mixtures were evaluated for each tested temperature using a predictive model for the theoretically expected interactive effect of chemicals. In single metal exposure, both the internal metal concentration in body tissues and the mortality rate increased along metallic gradient concentration. Cd alone significantly impaired both [Na+] and [Cl−] while AsV alone had a weak impact only on [Cl−]. The behavioural responses of G. pulex declined with increasing metal concentration suggesting a reallocation of energy from behavioural responses to maintenance functions. The interaction between AsV and Cd was considered as ‘additive’ for all the tested binary mixtures and temperatures (except for the lowest combination at 10°C considered as “antagonistic”). In binary mixtures, the decrease in both ventilatory and locomotor activities and the decline in haemolymphatic [Cl−] were amplified when respectively compared to those observed with the same concentrations of AsV or Cd alone. However, the presence of AsV decreased the haemolymphatic [Na+] loss when G. pulex was exposed to the lowest Cd concentration. Finally, the observed physiological and behavioural effects (except ventilation) in G. pulex exposed to AsV and/or Cd were exacerbated under the highest temperature. The discussion encompasses both the toxicity mechanisms of these metals and their interaction with rising temperature

Milieurisicogrenzen voor 2,4-dichloorfenol

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen voor zoet en zout oppervlaktewater afgeleid voor monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol. Deze dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij vier milieurisicogrenzen: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (maximaal toelaatbaar risiconiveau, MTR), de maximaal aanvaardbare concentratie voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De nu afgeleide milieurisicogrenzen lijken op basis van een eerste vergelijking met monitoringsgegevens niet te worden overschreden. Het RIVM heeft de afleiding en selectie van de milieurisicogrenzen uitgevoerd volgens de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Hierbij is zowel rekening gehouden met mogelijke risico's voor de mens als met eventuele effecten op het ecosysteem. Omdat de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen worden vastgesteld door de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen, zijn de milieurisicogrenzen zoals afgeleid in dit rapport voorlopige waarden zonder officiele status. Dit rapport is onderdeel van een serie. De milieurisicogrenzen voor 2-, 3- en 4-chloorfenol, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol en voor trichloorfenolen zijn in afzonderlijke rapporten opgenomen.The National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has derived Environmental Risk Limits (ERLs) for 2-, 3- and 4-monochlorophenol, 4-chloro-3-methylphenol and aminochlorophenol in fresh and marine surface waters. The ERLs represent environmental concentrations of a substance offering different levels of protection to man and ecosystems. They serve as advisory values for the Dutch Steering Committee for Substances, which is appointed to set the final environmental quality standard. Four different ERLs are distinguished in the Netherlands: a concentration at which effects are considered negligible (NC); a concentration at which no harmful effects are to be expected (maximum permissible concentration, MPC); a maximum acceptable concentration for ecosystems specifically for short-term exposure (MACeco), and a concentration at which possible serious effects are to be expected (serious risk concentration, SRCeco). Based on a preliminary screening of monitoring data, there is no indication that any of the newly derived ERLs is exceeded. RIVM used the methodology as required by the European Water Framework Directive for derivation and selection of the ERLs. Potential risks for humans as well as effects on the aquatic ecosystem are taken into account. The environmental quality standards are to be set by the Steering Committee for Substances. The ERLs as presented in this report are thus preliminary values that do not have an official status. This report is part of a series. The ERLs for 2-, 3-, and 4-chlorophenol, 4-chloro-methylphenol and aminochlorophenol and for trichlorophenols are reported separately.VRO

Milieurisicogrenzen voor monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen voor zoet en zout oppervlaktewater afgeleid voor monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol. Deze dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij vier milieurisicogrenzen: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (maximaal toelaatbaar risiconiveau, MTR), de maximaal aanvaardbare concentratie voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De nu afgeleide milieurisicogrenzen lijken op basis van een eerste vergelijking met monitoringsgegevens niet te worden overschreden. Het RIVM heeft de afleiding en selectie van de milieurisicogrenzen uitgevoerd volgens de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Hierbij is zowel rekening gehouden met mogelijke risico's voor de mens als met eventuele effecten op het ecosysteem. Omdat de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen worden vastgesteld door de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen, zijn de milieurisicogrenzen zoals afgeleid in dit rapport voorlopige waarden zonder officiele status. Dit rapport is onderdeel van een serie. De milieurisicogrenzen voor 2,4-dichloorfenol en trichloorfenolen zijn in afzonderlijke rapporten opgenomen.The National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has derived Environmental Risk Limits (ERLs) for 2-, 3- and 4-monochlorophenol, 4-chloro-3-methylphenol and aminochlorophenol in fresh and marine surface waters. The ERLs represent environmental concentrations of a substance offering different levels of protection to man and ecosystems. They serve as advisory values for the Dutch Steering Committee for Substances, which is appointed to set the final environmental quality standard. Four different ERLs are distinguished in the Netherlands: a concentration at which effects are considered negligible (NC); a concentration at which no harmful effects are to be expected (maximum permissible concentration, MPC); a maximum acceptable concentration for ecosystems specifically for short-term exposure (MACeco), and a concentration at which possible serious effects are to be expected (serious risk concentration, SRCeco). Based on a preliminary screening of monitoring data, there is no indication that any of the newly derived ERLs is exceeded. RIVM used the methodology as required by the European Water Framework Directive for derivation and selection of the ERLs. Potential risks for humans as well as effects on the aquatic ecosystem are taken into account. The environmental quality standards are to be set by the Steering Committee for Substances. The ERLs as presented in this report are thus preliminary values that do not have an official status. This report is part of a series. ERLs for 2,4-dichlorophenol and trichlorophenols are reported separately.VRO

Milieurisicogrenzen voor monochlooranilines

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen afgeleid voor drie monochlooranilines in zoet en zout water, en grondwater. Monochlooranilines zijn stoffen die vrijkomen bij de productie van bijvoorbeeld (azo)verf, pigmenten, bestrijdingsmiddelen en farmaceutische en cosmetische producten. De stoffen zijn in verband met de Kaderrichtlijn Water door de Internationale Commissie voor Bescherming van de Rijn (ICBR) geselecteerd als Rijnrelevante stof (4-chlooraniline) of door Nederland als 'overig relevante stof' (2- en 3-chlooraniline) op grond van de concentraties waarin ze worden aangetroffen in het oppervlaktewater. Voor de afleiding van de milieurisicogrenzen heeft het RIVM de meest actuele toxicologische gegevens gebruikt, gecombineerd met de meest recente methodiek. Deze methodiek is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Voor het sediment, de waterbodem, zijn geen milieurisicogrenzen afgeleid. Dat komt doordat de mate waarin de stoffen aan sediment binden, verwaarloosbaar wordt geacht. Milieurisicogrenzen, zoals afgeleid in dit rapport, zijn wetenschappelijk afgeleide waarden, gebaseerd op (eco)toxicologische, milieuchemische en fysisch-chemische gegevens. Milieurisicogrenzen dienen als advieswaarden voor de Nederlandse interdepartementale Stuurgroep Stoffen, die de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vaststelt. Milieurisicogrenzen zijn dus voorlopige waarden zonder enige officiele status. Er bestaan vier verschillende niveaus voor milieurisicogrenzen: een verwaarloosbaar risiconiveau (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (MTR), het maximaal aanvaardbare niveau voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). Monitoring data uit 1990 en 2000 laten zien dat op alle vijf meetlocaties het VRwater werd overschreden wanneer de detectielimiet werd gehaald. Wanneer echter wordt gekeken naar jaargemiddelde concentraties, dan werd het MTRwater niet overschreden en de MTRdw voor drinkwater op een locatie. Maximumconcentraties waren altijd beneden de MACeco, water.The RIVM has derived environmental risk limits (ERLs) for three monochloroanilines in water and groundwater. This group of substances contains 2-, 3-, and 4-chloroaniline. Monochloroanilines are used for the production of azo dyes, pigments, pharmaceutical and cosmetic products, and pesticides. 4-Chloroaniline was selected by the International Commission for the Protection of the Rhine (ICPR) as a Rhine relevant substance within the Water Framework Directive. The other substances, 2- and 3-chloroaniline, are selected for environmental risk limit derivation in the scope of the 'other relevant substances' for the Water Framework Directive because of their concentrations in surface water. For deriving the environmental risk limits, RIVM used the most up-to-date ecotoxicological data in combination with the most recent methodology, as required by the European Water Framework Directive. No risk limits were derived for the sediment compartment, because sorption to sediment is assumed to be negligible. Environmental risk limits, as derived in this report, are scientifically derived values, based on (eco)toxicological, fate and physico-chemical data. They serve as advisory values for the Dutch Steering Committee for Substances, which is appointed to set the Environmental Quality Standards (EQSs). ERLs are thus preliminary values that do not have any official status. Four different ERLs are distinguished: negligible concentrations (NC); the concentration at which no harmful effects are to be expected (maximum permissible concentration, MPC); the maximum acceptable concentration for ecosystems specifically for short-term exposure (MACeco), and the concentration at which possible serious effects are to be expected (serious risk concentration, SRCeco, water). Monitoring data from surface waters, from 1990 and for one location also from 2000, revealed that average concentrations measured in the field always exceeded the NCwater when the detection limit was exceeded. The annual average and maximum concentrations did not exceed MPCwater and MACeco,water for all three compounds at any location. At one location (Schaar van Ouden Doel), the annual average concentration exceeded the MPCdw.VRO

Milieurisicogrenzen voor trichloorfenolen

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen voor zoet en zout oppervlaktewater afgeleid voor trichloorfenolen. Deze dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij vier milieurisicogrenzen: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (maximaal toelaatbaar risiconiveau, MTR), de maximaal aanvaardbare concentratie voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De nu afgeleide milieurisicogrenzen lijken op basis van een eerste vergelijking met monitoringsgegevens niet te worden overschreden. Het RIVM heeft de afleiding en selectie van de milieurisicogrenzen uitgevoerd volgens de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Hierbij is zowel rekening gehouden met mogelijke risico's voor de mens als met eventuele effecten op het ecosysteem. Omdat de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen worden vastgesteld door de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen, zijn de milieurisicogrenzen zoals afgeleid in dit rapport voorlopige waarden zonder officiele status. Dit rapport is onderdeel van een serie. De milieurisicogrenzen voor 2,4-dichloorfenol en monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol zijn in afzonderlijke rapporten opgenomen.The National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has derived environmental risk limits (ERLs) for six trichlorophenols in fresh and marine surface waters. The ERLs represent environmental concentrations of a substance offering different levels of protection to man and ecosystems. They serve as advisory values for the Dutch Steering Committee for Substances, which is appointed to set the final environmental quality standard. Four different ERLs are distinguished in the Netherlands: a concentration at which effects are considered negligible (NC); a concentration at which no harmful effects are to be expected (maximum permissible concentration, MPC); a maximum acceptable concentration for ecosystems specifically for short-term exposure (MACeco), and a concentration at which possible serious effects are to be expected (serious risk concentration, SRCeco). Based on a preliminary screening of monitoring data, there is no indication that any of the newly derived ERLs is exceeded. RIVM used the methodology as required by the European Water Framework Directive for derivation and selection of the ERLs. Potential risks for humans as well as effects on the aquatic ecosystem are taken into account. The environmental quality standards are to be set by the Steering Committee for Substances. The ERLs as presented in this report are thus preliminary values that do not have an official status. This report is part of a series. ERLs for 2,4-dichlorophenol and a series of monochlorophenols are reported separately.VRO

Environmental risk limits for 2,4-dichlorophenol

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen voor zoet en zout oppervlaktewater afgeleid voor monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol. Deze dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij vier milieurisicogrenzen: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (maximaal toelaatbaar risiconiveau, MTR), de maximaal aanvaardbare concentratie voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De nu afgeleide milieurisicogrenzen lijken op basis van een eerste vergelijking met monitoringsgegevens niet te worden overschreden. Het RIVM heeft de afleiding en selectie van de milieurisicogrenzen uitgevoerd volgens de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Hierbij is zowel rekening gehouden met mogelijke risico's voor de mens als met eventuele effecten op het ecosysteem. Omdat de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen worden vastgesteld door de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen, zijn de milieurisicogrenzen zoals afgeleid in dit rapport voorlopige waarden zonder officiele status. Dit rapport is onderdeel van een serie. De milieurisicogrenzen voor 2-, 3- en 4-chloorfenol, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol en voor trichloorfenolen zijn in afzonderlijke rapporten opgenomen

Environmental risk limits for trichlorophenols

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen voor zoet en zout oppervlaktewater afgeleid voor trichloorfenolen. Deze dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij vier milieurisicogrenzen: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (maximaal toelaatbaar risiconiveau, MTR), de maximaal aanvaardbare concentratie voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De nu afgeleide milieurisicogrenzen lijken op basis van een eerste vergelijking met monitoringsgegevens niet te worden overschreden. Het RIVM heeft de afleiding en selectie van de milieurisicogrenzen uitgevoerd volgens de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Hierbij is zowel rekening gehouden met mogelijke risico's voor de mens als met eventuele effecten op het ecosysteem. Omdat de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen worden vastgesteld door de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen, zijn de milieurisicogrenzen zoals afgeleid in dit rapport voorlopige waarden zonder officiele status. Dit rapport is onderdeel van een serie. De milieurisicogrenzen voor 2,4-dichloorfenol en monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol zijn in afzonderlijke rapporten opgenomen

Environmental risk limits for monochlorophenols, 4-chloro-3-methylphenol and aminochlorophenol

Het RIVM heeft milieurisicogrenzen voor zoet en zout oppervlaktewater afgeleid voor monochloorfenolen, 4-chloor-3-methylfenol en aminochloorfenol. Deze dienen als advieswaarden voor de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen. De stuurgroep stelt de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen vast. Milieurisicogrenzen zijn maximale concentraties van een stof in het milieu om mens en ecosysteem op verschillende niveaus te beschermen tegen nadelige effecten. Nederland onderscheidt hierbij vier milieurisicogrenzen: een niveau waarbij het risico verwaarloosbaar wordt geacht (VR), een niveau waarbij geen schadelijke effecten zijn te verwachten (maximaal toelaatbaar risiconiveau, MTR), de maximaal aanvaardbare concentratie voor ecosystemen, specifiek voor kortdurende blootstelling (MACeco) en een niveau waarbij mogelijk ernstige effecten voor ecosystemen zijn te verwachten (EReco). De nu afgeleide milieurisicogrenzen lijken op basis van een eerste vergelijking met monitoringsgegevens niet te worden overschreden. Het RIVM heeft de afleiding en selectie van de milieurisicogrenzen uitgevoerd volgens de methodiek die is voorgeschreven door de Europese Kaderrichtlijn Water. Hierbij is zowel rekening gehouden met mogelijke risico's voor de mens als met eventuele effecten op het ecosysteem. Omdat de uiteindelijke milieukwaliteitsnormen worden vastgesteld door de Nederlandse Interdepartementale Stuurgroep Stoffen, zijn de milieurisicogrenzen zoals afgeleid in dit rapport voorlopige waarden zonder officiele status. Dit rapport is onderdeel van een serie. De milieurisicogrenzen voor 2,4-dichloorfenol en trichloorfenolen zijn in afzonderlijke rapporten opgenomen

Kleinschalige dialogen over DNA-aanpassing in embryo's : Verkenning van de mogelijke vormgeving van een brede maatschappelijke dialoog

Het RIVM wil voorbereid zijn op ontwikkelingen op het gebied van gezondheid, en burgers daar bij betrekken. Een van die ontwikkelingen is 'kiembaanmodificatie', waarmee DNA in zaadcellen, onbevruchte of bevruchte eicellen (embryo's) kan worden aangepast. Deze techniek kan bijvoorbeeld worden ingezet om ernstige erfelijke ziekten te voorkomen. Als voorbereiding op een brede maatschappelijke dialoog over dit onderwerp (zie www.dnadialoog.nl) heeft het RIVM in juni 2019 twee groepsgesprekken met burgers georganiseerd. Op basis van de gesprekken doet het RIVM aanbevelingen over de inhoud en de vorm van de DNA-dialoog. Zo is het belangrijk in de dialoog voldoende tijd te reserveren om te bespreken welk onderzoek nog nodig is voordat de techniek echt in ziekenhuizen kan worden toegepast. Ook moet er voldoende balans zijn tussen kansen van de techniek en mogelijke negatieve effecten. In de groepsgesprekken zijn zes 'lessen om een dialoog te voeren' van het Rathenau Instituut uitgeprobeerd. Een voorbeeld is ruimte geven aan verschillende perspectieven en benoemen wat nog onzeker is aan het gebruik van de techniek. De lessen bleken geschikt om vooraf de dialoog vorm te geven. Ook hielpen ze de gespreksleider om de gesprekken te begeleiden. Om de discussie op gang te brengen zijn twee toekomstscenario's van het Rathenau Instituut geschetst waarin het mogelijk is om DNA aan te passen. Deze scenario's bleken de deelnemers te helpen om dieper op de verschillende thema's binnen dit onderwerp in te gaan. Het gesprek ging onder andere in op de vraag wanneer het wel of niet acceptabel is om DNA aan te passen. Vinden we het goed om erfelijke ziekten ermee uit te bannen? Mag het ook worden gebruikt om een kindje 'gewenste' eigenschappen te geven? Wie mag hierover beslissen? Wie gaat het betalen? Wie kan je DNA-profiel bekijken (privacy), en is het wel veilig